Dagdroom

Soms ga ik naar de bieb. Niet om iets specifieks te zoeken en te lezen of te horen. Ook niet omdat de koffie er goed is en goedkoop. Gewoon maar om er te zijn en te ruiken. De bieb ruik je, zodra je er binnenkomt. Zo ruikt de wereld, door de geur der letters in zwarte drukinkt. Door het bevatten in hand en gedachten van ontelbare boeken door ontelbare mensen. Een goed boek is al overal thuis binnen geweest, maar is zelf thuis in zijn eenzaamheid tussen anderen op de plank. Van een goed boek is de omslag alleen in kleur. De inhoud, de fictie of de werkelijkheid is meestal zwart op wit. Zo is de wereld ook, rose is voor de sterveling slechts van beperkte duur.
In de bieb is de wereld gecomprimeerd tot een zaaltje met alles drin en drop. Binnen reikwijdte is alles beschikbaar, fantasie, werkelijkheid, verleden, heden, sex en drank, muziek en toekomst zonder dat er een waarzegster aanwezig is.
Letters zijn meer dan drie dimensionaal. Behalve lengte, breedte en diepte bevatten ze de tijd met het verleden, met zijn onbegrijpelijke begin en de toekomst met het onvoorspelbare defintieve einde. Eigenlijk kan een eenvoudige man als ik het niet meteen goed begrijpen en moet op zijn reuk afgaan. In de neus van een mens zetelt zijn voorspellend vermogen, onraad of veiligheid kun je ruiken, want het een sluit het ander uit. Ik krijg het dan in het snotje! In de bieb kun je mensen die overleden zijn weer in levende lijve laten verschijnen. Hartje zomer kun je de kou van de overwintering op Nova Zembla Van Willem Barendsz en consorten aan je oude botten voelen. In de bieb kun je wakend dromen maar ook het omgekeerde, dromend waken, is goed mogelijk. Als je in de bieb op een plank staat ben je zo te zeggen ”onsterfelijk”.
Godju! Ik bladerde in boeken met op hol geslagen gedachten. Wat heeft al die duizenden mensen bezield om honderduizenden boeken te schrijven? Wat hebben miljoenen regels voor invloed op miljarden mensen? Waarom willen miljarden mensen een klein beetje van enkele duizenden mensen lezen? Is dat de charme, de uitdaging, van het schrijver/lezer zijn? Is dat de verantwoording van ons mens zijn? Of droom ik weer?

(C)

okt. 2005

mailbus van Frants

terug naar klets