lamp

Rare kostgangers

lahak



Rare kostgangers

Het staat niet in de bijbel, noch in de catechismus maar toch wordt beweerd dat Onze Lieve Heer rare kostgangers heeft of had. Wij leerden vroeger uit de catechismus dat Onze Lieve Heer bestond en ook altijd zou blijven bestaan. Echter nu wordt bijna niet meer over hem gepraat en zelfs ernstig aan zijn ooit bestaan getwijfeld want hij heeft geen account op Twitter (X) of Instagram. Op YouTube vind je ook niks van hem. Dus nemen we aan dat de twijfelaars in hun gelijk staan. Maar eigenlijk willen we het over iets anders hebben, namelijk over de Selfkanters! Die bestaan ook al niet meer, hoewel er nog velen van hen in leven zijn.
Raar? Hier de uitleg hoe het zit, of beter gezegd, zat.
Het waren een soort Nederlanders van Duitsen Bloede die na een aantal jaren toch weer volbloed Duitser werden. Ze woonden in Duitsland langs de Nederlandse grens en die grens werd in 1949 verder van hen vandaan gelegd, richting Duitsland en toen woonden ze in Nederland. Simple comme bonjour. In 1963 werd na een hoop gepalaver die grens weer over hen heen gelegd, richting Nederland en toen waren ze weer Duitsers met hun intussen zeer uitgebreide have en goed.
Toen de Selfkant, als zoenoffer voor de geleden schade tijdens de oorlog, bij Nederland werd gevoegd waren de Selfkanters armer dan straatarm en kwamen kinderen zelfs bij ons in het dorp langs de deuren bedelen voor een boterham. Mijnheer pastoor preekte op zondag in de kerk dat zijn beminde parochianen hen die boterhammen moesten smeren. Ik vermoed dat er niet veel gesmeerd zijn, in ons dorp heerste een bepaalde revanche idee, kan ik me herinneren.
Een tiental jaren later werkten we (de kinderen van toen) samen in een pijler op de Staatsmijn Hendrik. Het waren leuke jongens. Als er een storing in de pijler was en alles stop lag, lagen wij Hollanders puffend op de rug te recupereren en die gasten gingen dan liedjes zingen. Weliswaar in het Duits maar voor ons prima te verstaan en ik heb er van een het belangrijkste refrein onthouden. Het ging zo:

”Da oben auf den Berg, da steht eine Fabrik
Dort werden die Maedel elektrisch gefickt!
Holadiehee, holadiehoo ”

Mannen die zingen zijn in mijn beleving prima kerels en we gingen iets doen wat men tegenwoordig communiceren noemt, maar wij zeiden toen “klasjeneren"
Het was nogal schokkend wat ik te horen kreeg. Ik had altijd de overtuiging gehad dat de meeste inwoners van ons dorp brave, degelijk en eerlijke mensen waren of waren geweest. Er had wel eens ooit een uitzondering tussen gezeten, maar verder, nee, alles prima.
Die jongens vertelden echter, dat de Engelsen in november 1944 alle inwoners van de Selfkant geïnterneerd hadden in Kamp Vught. Die gedwongen verhuizing had halsoverkop plaatsgevonden, de bewoners konden niks meenemen, het vee werd losgelaten, dat moest zich zelf bedruipen enz. De inwoners van mijn dorp waren zo vriendelijk geweest om op hun have en goed te passen en toen ze (de Selfkanters) maanden later weer thuis kwamen was bijna alles verdwenen. Ze beweerden zelfs dat als je mijn geboortedorp op de kop kon zetten de Selfkant eruit zou vallen. Ik was sprakeloos, schaamde me diep en moest zelfs een Duits gezegde gebruiken: "Ich habe es nicht gewusst!"
Een tijdje later, ik had wat links en rechts voorzichtig geïnformeerd, wist ik het wel. Het was helaas waar!




(C)

FvdB

sept 2023


mailbus van Frants

terug naar koelkal