Muizen aan de boterham
Al een paar dagen liep de pijler slecht, lag geregeld op zijn vot. Er was van alles aan de hand. Of de schaaf lag in de vloer en dan waren de stijlen te kort, om de schaaf te corrigeren werden de cilinders op omhoog drukken gezet en dan liep de schaaf in het dak en stonden de stijlen op de kraag in de vulling en waren heel moeilijk te roven.
Het grootste probleem was in het midden van de pijler, daar was een grote verstoring in het dakgesteente en dat was nu doorgebroken. Gegeven de kleine ruimte konden maar een paar kompels daar aan de slag en wij, de rest, kropen bij elkaar.
De kompels die sjiekten (pruimtabak gebruikten) beten een groter dan normaal stuk van de streng en kitsten opgewekt in het rond. Een stijl aankitsen was een favoriete bezigheid en werd eigenlijk als kunst beschouwd. Kompel Chris was een kampioen, hij was altijd de eerste die een stijl van boven tot beneden begaaid had.
Ik sjiekte niet, kon het niet verdragen, had het wel een paar keren geprobeerd om mee te doen maar was iedere keer kotsmisselijk geworden. Ik besloot dus nu maar een boterham te gaan eten, wie weet, als straks de pijler weer ging lopen zou waarschijnlijk niet meer gestopt worden voor een pauze.
Ik kroop naar mijn jas in de vulling. In de binnenkant van de jas waren twee zakken, in een zak zat het drinkblik en in de andere de boterhammen.
Verdomme, een gat in het pakje. Nogmaals verdomme gezegd, er waren muizen. Omdat de pijler stil lag waren die uit hun schuilplaatsen gekomen en kannibaliseerden mijn en onze boterhammen.
Thei Willems, mijn beste kameraad op de 700m verdieping had een idee, hij had enige ervaring met dat dievengilde. Hij blies een (toen nog papieren) boterhamzakje met een korstje erin op en vouwde het zodanig dat er een kleine opening als ingang was. We moesten onze petlampen uitschakelen.
Al spoedig ritselde het in het zakje. Thei deed vlug zijn lamp weer aan en kneep het zakje dicht. Er zat een mager muisje in dat angstig piepte. Het beestje werd eruit gehaald en met een schietkabeltje vastgelegd. Thei verkondigde dat je muizen heel goed kon africhten en spande een andere schietkabel tussen twee stijlen. Het muisje werd aan die schietkabel gehangen en het liep braaf, wel ondersteboven, naar de andere kant.
Pogingen om nog andere kunstjes te leren mislukten. Het bleef bij koorddansen.
Tegen einde dienst schreef Thei met een stukje krijt op de Gusto (transporteur) dat het ons muisje was en de middagdienst het goed moest verzorgen.
En inderdaad, op onze volgende dienst was hij er nog maar toen ging de pijler weer lopen en was het einde gratis voorstelling.
In deze tijd zou dit niet meer kunnen, als dit bekend zou worden zou er minsten schande over gesproken worden in de een of andere late talkshow, zou de Dierenpartij misschien wel de Hoofddirectie van de Staatsmijnen ter verantwoording roepen, of, maar dat is onwaarschijnlijker - een Parlementaire Enquete Commissie voor gestart worden.
Ik heb aan deze wandaad niks naars overgehouden. Heb nog wel eens een nachtmerrie over de koel maar daar komen nooit muizen in voor.
September 2023
(C) |
 |
sept 2023 |
|
